Ya Taraf Olursunuz Ya da Bertaraf Olursunuz

Bizim topraklarda babadan oğula miras,sağlam bir gelenektir.Osmanlı zamanında babadan oğula taht kalıyormuş ama n’apalım kader işte bize de babadan sefasıyla da cefasıyla da miras olarak taraftarlık kalıyor…

EVLADIMA MİRAS BU SEVDA 

Takım tarafı olmakla ilgili düşüncelerimi size bir 

erkek taraftar gözüyle aktaracağım.Bunu özellikle belirtiyorum çünkü yanlış anlaşılmalara mahal vermek istemiyorum.Ama hazır lafı açılmışken sosyal ağlarda ortam yapmak amacıyla takım tutan,yarım yamalak bilgileriyle,adam akıllı araştırmadan,bilmeden,sırf yakışıklı futbolcu tutkusuyla olayla dahil olan-Marco Reus için Dortmund’lu olanlar- bayan arkadaşlar da hiç samimi değiller bence.Bu da benim düşüncem.

Her tribünde olması gereken bir bayan taraftar

Konumuza dönersek,

Takım tarafı olmak zor iştir,öyle her yiğidin harcı değildir bu işin hakkını vermek.Bir tarafı desteklemek,bir şeyler için uğraşmak,uğruna kendinden bir şeyler vermek,kaybetmek,değerlerine sahip çıkmak,tuttuğun takımın stadını evin bellemek,o takımı bir babanın evladına sahip çıktığı gibi sahip çıkmak,onu bağrına basmaktır asıl olay.

Takımına bağlı bir taraftar olmak,sadık olmak çok önemli bir mevzudur,öyle herkes beceremez. Zaten bu taraftar olma olgusuyla ilgili yanlışlar çok fazla bizim toplumumuzda. Taraftar olan adam takımını her ortamda eğrisiyle doğrusuyla her koşulda destekler,ona sahip çıkar
tıpkı sevdiğine,ailesine sahip çıkıyormuş gibi.Eğer bunu yapabiliyorsa işte o zaman gerçek bir taraftar olur. Yoksa kendi takımının yaptığı her şeyi iyi,doğru,güzel diğerlerininkini yanlış,kötü,düşmanca diye değerlendirir,amaçsızca,körü körüne savunur durar sadece.İşte yanlış olan şey budur.

Taraftar adam yanlışı doğrudan ayırt edebilmelidir.Yoksa sevgisi sadece sempatizanlıkla sınırlı kalır.

Taraftar dediğin cefakar olur.

Taraftarlık gerçekten zor bir müessesedir.Hele ki bizim ülkemizde bambaşka bir zorluğu vardır.Bir kısım insanlar taraftarlığı rakibine saygılı,takımına değer veren ve her türlü olaya karşı bir duruşu olan bir olgu olarak görür. Bir kısım insanlar ise,takımının zor duruma düşmesini önemsemeden,tuttuğu takımı kendince güçlü kılmak adına her türlü pisliği yapan bir olgu olarak görür. He bir de ortamlarda örnek taraftar olup,el altından her türlü pisliğin içinde olan kertenkeleler var ki onlara diyeceklerim sayfalara sığmaz !

Taraftar adam takımına sadık olur!Stada gidecek,lisanslı formasını alacak,kombinesini alacak,kulübüne elinden geldiğince desteğini sağlayacak...Tabi ki mali durumu buna el vermeyen taraftarlarda olabilir.Onlarda desteğini manevi anlamda en üst düzeye çıkaracak,takımını her daim takip edecek,gerektiğinde takımının yanında duracak,fırsat bulduğu anda takımının peşinden koşacak.Özetle taraftarlığın hakkını verecek !

                   Taraftar dediğin sadık olur!

Yabancı ülkelerdeki taraftarlarla bizim ülkemizin taraftarlarını kıyaslamak bence haksızlıktır. Çünkü oradaki bütün sistemi yöneten şey ; beyin. Bizdekini siz biliyorsunuz. Gerçekten de bizdekilerin beyni yok fikri var! Bu güzel tespit için teşekkürler Cem Hocam.

Bizim taraftarların yabancı taraftarlara kıyasla handikaplarından biri de,üzerlerinde uygulanan çeşitli algı operasyonları. Maalesef ülkedeki medya daima çatışmalardan beslendiği için taraftarlar sürekli bir kaosun içine çekilmeye çalışılmakta. Hele ki yaptıklarına spor programı diyen o şaklabanlar...Reyting uğruna yapmayacağı şey olmayan o kanallar … Bu genelleme içine maalesef kendine Türk sporunun en büyük destekçisi diyen,yayıncı kuruluşumuz Lig TV'yi de dahil ediyorum.Çünkü algı operasyonlarının asıl operatörü bunlar! Yanlı yayınlar,yalan haberler,takım başkanlarına,renklerine beslenen kinler hep bir kaos oluşturmakta.

Ülkemizdeki futbol programlarından bir tanesi.

Tüm bunlara rağmen taraftarlığın ne demek olduğunu bilen,bütün bu olumsuzluklara rağmen taraftar olmanın bütün gerekliliklerini yerine getiren ve bizlere “Her zaman bir umut vardır” dedirtebilen bütün taraftar ağabeylerime,ablalarıma  ve kardeşlerime kendi adıma sonsuz teşekkür ederim.

Takımının renklerini dünyanın en güzel renkleri olarak addeden, formasını,armasını kutsal bir sembol olarak gören,stadını mabed bilen,hocasına,başkanına futbolcusuna saygı duyan,rekabetin değerini bilip onu çirkinleştirmek yerine zenginleştirmeye çalışan her bireye,taraftarlık müessesine yaptıkları ve yapacakları tüm katkıları için teşekkürlerimi sunarım.

Unutmayın, 

ya taraf olursunuz ya da bertaraf olursunuz !

                                                Görüşmek üzere...

                                                         @SerciFb
 

                                                          

KİM BU YÖNETİCİLER,ANTRENÖRLER BE KARDEŞİM !

     

Öncelikle,Championship Manager 2002'den beri futbolun yönetici tarafıyla haşır neşir olduğumdan dolayı,bu soruları sormayı kendime hak olarak görüyorum.

Kim bu;
-Antrenörler
-Başkanlar
-Yönetim Kurulu ?

 

Futbol,birçoğumuzun olmazsa olmazıdır.Günü gününe takip etmesen bile,kulağının en azından %10'u futbola ait şeyler duymaya alışkındır.

                                  FUTBOL OYUNLARI BİR TUTKUDUR BİZLER İÇİN.

 Burada ilginç olan şey,futbolla haşır neşir olma konusunda ön sıralarda olan ülkemizin futbola ait başarılarının tek seferde sayılabilmesidir.Hepimiz,ülke olarak futbolda elde ettiğimiz başarılar nedir sorusuna takılmadan ve atlamadan cevap verebilir. Şimdi burada, bilgisayarın başından bu soruna tahlil yapmak,çözüm önerisi sunmak senin haddine mi denilebilir. Hakkı da vardır bunu demeye.Ama benimde buna mutlaka bir karşılığım ve hatta sorum olacaktır. Ben sormayayım,ben çözüm önerisi sunmayayım eyvallah.Peki ya kim sunacak? Ya da daha doğru bir soru sorayım; hangi yönetici,antrenör vs. bu sorunları algılayabilecek düzeyde?

Yani demek istediğim şu; futboldan gelmeyen bir takım insanlar bir yönetim kurulu oluşturup,hiçbir şekilde ilerisini düşünmeden hep günü kurtarmaya çalışan hamlelerle acaba bu sorunlara çözüm mü oluyorlar yoksa yeni sorunlar mı yaratıyorlar?

                   MİLLİ TAKIMLAR DÜZEYİNDE ELDE ETTİĞİMİZ EN SON BAŞARIMIZ.

Madem bizler bilgisayar başından bu sorunlara yorum yapamayız,madem bizim haddimize değil,o zaman sizin de haddinize değil!

Canım ülkemin her yerinde olduğu gibi,bu futbol meselesinde de parayı veren düdüğü çalıyor…

Adamın futbolla ilgisi sıfır,futbol bilgisi sıfır,rekabet bilgisi sıfır,hitabet yeteneği sıfır... Bolca sıfırlı bir karnesi var ama yaptıklarına bakın;

Futbolcu transfer etmek
Teknik direktör atamak
Demeç vermek (ki bu konuda bazı hödükler yüzünden  nice taraftarlar birbirine saldırdı,ne çok canlar yitirildi)
 Yani özetle kulübü var eden bütün her şey bunların ellerinde.                

      

 Şimdi hal böyle olunca futbolda çözüm bulmak,sorunları azaltmak imkansız hale geliyor. Hadi o zaman,ihaddim olmayarak(!) bir öneride bulunayım;

Nasıl teknik direktörlükte belge isteniyor,kurs bitirmek gerekiyor,yöneticilere de bu uygulanmalı. Elin tüpçüsü,inşaatçısı,mühendisi vs. elini kolunu sallayarak başkan olmasınlar,bir zahmet biraz çaba sarf etsinler.Tabiri caize “Kıroyum,ama para bende” hallerinden çıkmadıkça,ne günü kurtarmaya yönelik hamlelerin sonu gelir,ne de borç batağına giren kulüplerin sonu.

Bu arada,bu konuda bizi bekleyen çok büyük bir tehlike daha var,bu vasıfsız heriflerin açtıkları yaralar giderek derinleşmekte ve çözülemeyecek bir hal almakta. Yani bu işimizde,her işimizin olduğu gibi Allah'a emanet.

         10 MİLYON EURO'LUK FİYASKO

Bitirmeden,şu başta bahsettiğim antrenör konusuna da değinmek istiyorum; nedir bu antrenörlerin olayı be abi? Ben Fenerbahçe kaleci antrenörü Murat Öztürk haricinde,hiçbir futbol oyununda bir Türk antrenörün özelliklerinin gelişmiş olduğunu görmedim.Bu dediklerimin direkt ölçüt olarak kabul edilemeyeceğini bilmemle beraber verilerin güvenilirliğine inancım da sonsuzdur,ki yıllardır da bu verileri özellikle takip ederim.

Kim abi bu antrenörler,kim vermiş diplomasını,ona diploma veren kurulu kim denetliyor? Var mı Avrupa'dan denkliği? 

                                                      2. BİR MURAT HOCAMIZ YOK!

        

Tek dileğim var,bu ülkenin futbolunu umarım bu işin ehli olan adamlar yönetir ve biz de bunu görebiliriz. Yoksa insan kendi başınayken düşündüğünde içini büyük bir kandırılmışlık hissi kaplıyor. Çünkü,senin gece gündüz takip ettiğin,her şeyini ezbere bildiğin,hayatının belirli günlerini ona göre tasarladığın,belki benim gibi birkaç şizofrenin bütün hayatını etkileyen futbol takımını,senin %1'in etmeyen vasıfsız hödükler yönetmekte.Bu çok acı,ve ben artık buna dayanamıyorum.
                                                                                                                                      Görüşmek üzere.

                                                                                                                    Sercan Akman                                                                                                                                                                                                                                                                       

Nedir Bu Deplasman Golünün Olayı ?

Tarih 22 Şubat 2007.O günlerde henüz 10 yaşına dahi girmemiş bir çocuk taraftar olarak Saraçoğlu'nda 3-3 sonuçlanan,AZ Alkmaar-Fenerbahçe UEFA Kupası 3. tur rövanş maçının 2-2 son bulmasıyla deplasman golü ile tanışmıştım.Totalde skor 5-5 olmasına rağmen elenmemizi o günlerde hiç anlayamamış ve kabullenememiştim,hala daha da içimde bir yaradır.Tümer'in ilk maçta attığı o efsane gollerin bir manasının kalmamasına üzülmemek ne mümkün?

 

                                Bu kural sayesinde yüzü en çok gülen o oldu.                                   

Peki nedir bu deplasman golü?

Deplasman golleri kuralı, futbol ve diğer sporlarda, çift maçlı eliminasyon sistemiyle oynanan turlarda eşitliği bozmak için kullanılan bir yöntemdir. Deplasman golleri kuralına göre, iki maç toplamında sonuçlar eşitse, deplasmanda daha fazla gol atan takım kazanır. Bu durum, zaman zaman "deplasmanda atılan goller iki gol sayılır" diye de bilinmektedir.

AZ  maçları sonucunda anlayamadığım bu kuralı kısaca "deplasmanda atılan goller iki gol sayılır" olarak aklıma yerleştirmiştim ki zaten bu kuralı kavramanın en basit yolu da buydu.

Peki ya bu kural neden uygulanıyor?

Yaklaşık 50 yıldır kullanılan bu kuraldaki asıl amaç Avrupa'da uzun süren deplasman yolculuklarının ve harcanan paraların yarattığı dezavantajı kapatmak için öne sürülmüştü.O dönemin şartlarına göre gayet mantıklı bir kuraldı da.Bu kuraldan önce Avrupa kupalarında iki maç eşitlikle neticelenirse,genellikle tarafsız bir sahada play-off maçı oynanıyordu.Bu karşılaşma neticesinde de sonuca ulaşılmazsa para atışı yapılıyordu.Yani 3 maçlık emeğinin sonucunu alabilmen %50 lik bir şans değerine bağlıydı.

Bir diğer amacı da,iç ve dış saha maçlarındaki dengeyi sağlamaktı.Takımları daha çok hücum etmeleri için cesaretlendiren bir kural olmuştu,lakin şuan bu durum ev sahibi takımları savunma yapmaya zorluyor.Bunun en bariz örneği geçen sene Jose Mourinho'nun illallah dedirten Chelsea'sisinin Şampiyonlar Ligi yolculuğu süresince kendi evinde sergilediği tabiri caizse "Kalenin önüne otobüs park etmek" dediğimiz sonuç almaya dayalı olan oyun anlayışıydı.Dolayısıyla şuan bu kuralın hala bu niyetle devam ettiğini söyleyebilir miyiz,tartışılır.

                                                         Sonuca dayalı futbol anlayışı.

Gelişen yaşam koşulları doğrultusunda deplasman yolculuklarının yeni bir kıta keşfetmekten ziyade bir geziye dönüştüğü şu günlerde bu kuralın geçerliliğini koruyup korumaması gerektiği de tartışılır hale geldi.Hiç şüphesiz ki artık futbol sahaları eskiye göre çok daha gelişmiş durumda.Tabi bu genellemeye Türkiye'yi dahil etmek pek mümkün değil.Bu konuyla ilgili "Kötü zeminde iyi bir maç oynandığını göremezsiniz" diyordu Arsene Wenger.Hatta o kadar önemli bir hale geldi ki bu konu,Pep Guardiola Barcelona'yı çalıştırdığı günlerde San Siro'daki bir maç öncesi sahayı sulamadıkları gerekçesiyle Milan'ı UEFA'ya şikayet etmişti.Bu da modern futbolun geldiği seviyeyi ve dolayısıyla da deplasman golü için bahanelerin de azaldığını gayet net gösteriyor.

Wenger,deplasman golünden oldukça şikayetçi.

Peki,vakti zamanında bu kuraldan dolayı yolculuğunu mutlu sonla bitirenler ya da acı son ile bitirenler kimler,bir bakalım.
___________________________________________________________________________

NOT:BU BÖLÜM FOURFOURTWO TÜRKİYE NİSAN SAYISINDAN ALINTIDIR.

MUTLU SON İLE BİTİRENLER

PSV Eindhoven(1987-88):
Disiplinli bir savunma anlayışı ve deplasmanda sergiledikleri kontratak futboluyla ün yapan Guus Hiddink'in ekibi;o sezon Şampiyonlar Ligi'nde çeyrek finalde Bordeaux,yarı finalde de Real Madrid'i elemeyi başarırken,Hiddink,yaklaşık 20 yıl sonra Inıesta'nın golü  sebebiyle bu kuralın kurbanı olacaktı.

AC Milan(1989-90):
Arrigo Sacchi'nin Şampiyon Kulüpler Kupası şampiyonu ekibinde Baresi,Maldini,Rijkaard,Van Basten gibi yıldızlar vardı.Buna (aralayan golü Stefano Borgonovo atmıştı.

Barcelona(1991-92):
Barcelona taraftarına "Kaiserslautern" ya da "Bakero" dediğiniz zaman istisnasız hepsinin dizleri çözülür!Bakero'nun 90'ıncı dakikada attığı gol,Katalan ekibinin ikinci turda Kaiserslautern'i eleyip finale giden yolda önemli bir adım atmasını sağlamıştı.




ACI SON İLE BİTİRENLER

Bayern Münih(1980-81):
Bavyeralılar bu kuralı çok seviyor olmalı;zira 2006-07'den bu yana tam dört kez bu sayede tur atladılar.Ne var ki bundan 35 sene önce şans yanlarında değildi.Ray Kennedy'nin 83. dakikada attığı gol,Şampiyon Kulüpler Kupası finaline Liverpool'u yolluyordu.

Manchester United(2001-02):
Bu kural Bayern Münih'in aksine Manchester United'ın birçok kez aleyhine işledi.Bunların arasında en yıkıcısı ise büyük ihtimalle Leverkusen'e karşı toplamda elde edilen 3-3'lük skor sonrası finalde Madrid'in rakibi olma şansını kaçırdıkları sezonda yaşandı.

Inter Milan(2002-2003):
Deplasman kuralı nedeniyle kaybetmek zaten kötüyken bir de bu felaketi kendi evinizde yaşadığınızı düşünün... O sezon Şampiyonlar Ligi yarı finalinde şehirlerinin takımı Milan'a toplam 1-1'lik skorla elenen Inter taraftarının hayal kırıklığını tahmin edebilirsiniz.
___________________________________________________________________________

                                                                      BONUS:

Fenerbahçe-AZ Alkmaar:

Fenerbahçe'nin yüzüncü yılında ligde dolu dizgin ilerlediği günlerde UEFA Kupası 3. turunda o günlerde hocalığını yapan kişi bugünlerde Manchester United'ın hocalığını yapan ve geçen yaza Hollanda Milli Takımı ile elde ettiği Dünya 3.lüğü ile damga vuran Louis Van Gaal'den başkası değildi.Ancak rakip takımdaki tanıdık tek isim o değildi.Bugünlerde Kardemir Karabükspor'un kalesini koruyan Boy Waterman,2009 yılında yolu Türkiye'ye düşüp Kasımpaşaspor forması giyecek olan ve ilk maçta da AZ'nin 2. golünü atan Nourdin Boukhari,o günlerde 20 yaşında bir genç olan Jeremain Lens,bu günlerde Tottenham orta sahasının demirbaşlarından olan Moussa Dembele ve Trabzonspor efsanesi olan,eski Kasımpaşaspor Teknik Direktörü Şota Arveladze.Kısacası şu yakınen tanıdığımız bir çok isim o günlerde bize karşı mücadele vermişti.

Fakat Fenerbahçe'nin kadrosu da 100. yıla yakışır,iyi bir kadroydu.Hocalığını bir sonraki sene Şampiyonlar Ligi'nde kulüp tarihine geçecek başarılar elde edecek olan "Beyaz Pele" Arthur Zico'nun yaptığı takımın stoperinde Diego Lugano,orta sahasında Appiah,ileri ucunda Kezman,onun arkasında Alex de Souza,Tuncay Şanlı ve iki karşılaşmanın da yıldızı olacak olan Tümer Metin oynuyordu.
                                 
İlk maçı Tümer'in iki efsane golü ve Tuncay'ın harika kontrolü neticesinde topu ağlarla buluşturmasıyla 3-3'lük skor ile sonlandıran Fenerbahçe ikinci karşılaşmaya çok hızlı başladı.Tümer ve Alex'in 15 dakika içinde attığı peş peşe gollerle avantajı kendi lehine çeviren Fenerbahçe,ikinci yarıda,64. dakikada savunmanın dengesiz yakalanması neticesinde ilk golü yedi,ardından da 87.dakikada kullanılan serbest vuruş neticesinde yediği kafa golü neticesinde elde ettiği 2-2'lik skor ile "deplasman golü kuralı" sebebiyle UEFA Kupası'na 3. turda veda etmişti.

1.MAÇ:FENERBAHÇE 3-3 AZ ALKMAAR    
2.MAÇ:AZ ALKMAAR 2-2 FENERBAHÇE

MUTLU SON İLE BİTİREN:AZ Alkmaar ACI SON İLE BİTİREN:Fenerbahçe.

Peki ya ne yapılmalı?Bu kural kalkmalı mı,yoksa devam mı etmeli?Alternatifleri neler olabilir?
Bu soruları Manchester United'a sorsanız kesinlikle kalkmasından yana olacaktır,ama Bayern Münih'e sorsanız tam tersini söyleyecektir,bundan emin olabilirsiniz.
Bu sorular yaklaşık 50 seneden beri tartışıldığı gibi uzun süre daha tartışılmaya devam edecek gibi gözüküyor.Devam ettiği sürece de üzerine konuşabileceğimiz bir çok hikayeye de kaynaklık edecektir.

(FourFourTwo Türkiye Nisan sayısında yer alan Jonathan Fadugba imzalı yazıdan faydalanılmıştır.)

                                                                                                            CANER EFE

                                                                                                          @alexferdison